Telksinoe - ustawy

©Telksinoe s. 1/15

Dz. U. 2017 poz. 67

Opracowano na podstawie: t.j.

Dz. U. z 2020 r. poz. 1213.

U S T A W A

z dnia 15 grudnia 2016 r.

o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb przeciwdziałania, w celu ochrony

interesu publicznego, praktykom nieuczciwie wykorzystującym przewagę

kontraktową przez nabywców produktów rolnych lub spożywczych lub dostawców

tych produktów, jeżeli to wykorzystywanie wywołuje lub może wywołać skutki na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 2. Ustawę stosuje się do umów nabycia produktów rolnych lub

spożywczych, zwanych dalej „umowami”, z wyłączeniem dostaw bezpośrednich

w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i

żywienia (Dz. U. z 2019 r. poz. 1252 oraz z 2020 r. poz. 284 i 285), zawieranych

między nabywcami tych produktów a ich dostawcami.

Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się, w przypadku gdy:

1) dostawca zbywa produkty rolne lub spożywcze nabywcy mającemu formę

spółdzielni, której dostawca jest członkiem;

2) dostawca będący członkiem:

a) grupy producentów rolnych w rozumieniu przepisów o grupach

producentów rolnych i ich związkach sprzedaje produkty rolne lub

spożywcze do grupy producentów rolnych, której jest członkiem,

b) wstępnie uznanej grupy producentów owoców i warzyw za organizację

producentów owoców i warzyw w rozumieniu przepisów o organizacji

16.07.2020

©Telksinoe s. 2/15

rynków owoców i warzyw oraz rynku chmielu sprzedaje owoce lub

warzywa członkom tej grupy,

c) uznanej organizacji producentów owoców i warzyw w rozumieniu

przepisów o organizacji rynków owoców i warzyw oraz rynku chmielu

sprzedaje owoce lub warzywa członkom tej organizacji.

Art. 4. Ochrona przed nieuczciwym wykorzystywaniem przewagi

kontraktowej przewidziana w ustawie nie wyłącza ochrony wynikającej z innych

ustaw, w szczególności z przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) dostawca – przedsiębiorcę, który wytwarza lub przetwarza produkty rolne lub

spożywcze lub odpłatnie zbywa je nabywcy;

2) nabywca – przedsiębiorcę, który bezpośrednio lub pośrednio nabywa od

dostawcy produkty rolne lub spożywcze w celu ich sprzedaży, odsprzedaży

lub przetworzenia;

3) produkt rolny lub spożywczy – środek spożywczy w rozumieniu

art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady

z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa

żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa

Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa

żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002, str. 1, z późn. zm.1) – Dz. Urz. UE

Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463);

4) przedsiębiorca – przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16

lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2019 r. poz.

369, 1571 i 1667), zwanej dalej „ustawą o ochronie konkurencji i

konsumentów”;

5) rok obrotowy – rok obrotowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia

29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571,

1655 i 1680 oraz z 2020 r. poz. 568);

Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 245 z 29.09.2003,

str. 4 – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 614, Dz. Urz. UE L 100

z 08.04.2006, str. 3, Dz. Urz. UE L 179 z 07.07.2007, str. 59, Dz. Urz. UE L 60 z 05.03.2008,

str. 17, Dz. Urz. UE L 188 z 18.07.2009, str. 14, Dz. Urz. UE L 189 z 27.06.2014, str. 1, Dz. Urz.

UE L 327 z 12.11.2014, str. 9 oraz Dz. Urz. UE L 37 z 13.02.2015, str. 24.

16.07.2020

©Telksinoe s. 3/15

6) tajemnica przedsiębiorstwa – tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu art.

11 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej

konkurencji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1010 i 1649).

Rozdział 2

Praktyki nieuczciwie wykorzystujące przewagę kontraktową

Art. 6. Zakazane jest nieuczciwe wykorzystywanie przewagi kontraktowej

nabywcy względem dostawcy oraz dostawcy względem nabywcy.

Art. 7. 1. Przewagą kontraktową w rozumieniu ustawy jest występowanie

znacznej dysproporcji w potencjale ekonomicznym nabywcy względem dostawcy

albo dostawcy względem nabywcy.

2. Wykorzystywanie przewagi kontraktowej jest nieuczciwe, jeżeli jest

sprzeczne z dobrymi obyczajami i zagraża istotnemu interesowi drugiej strony albo

narusza taki interes.

3. Nieuczciwe wykorzystywanie przewagi kontraktowej polega

w szczególności na:

1) nieuzasadnionym rozwiązaniu umowy lub zagrożeniu rozwiązaniem umowy;

2) przyznaniu wyłącznie jednej stronie uprawnienia do rozwiązania umowy,

odstąpienia od niej lub jej wypowiedzenia;

3) uzależnianiu zawarcia lub kontynuowania umowy od przyjęcia lub spełnienia

przez jedną ze stron innego świadczenia, niemającego rzeczowego ani

zwyczajowego związku z przedmiotem umowy;

4) nieuzasadnionym wydłużaniu terminów zapłaty za dostarczone produkty

rolne lub spożywcze, w szczególności z naruszeniem przepisów ustawy z dnia

8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach

handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 935).

Rozdział 3

Postępowanie w sprawie praktyk nieuczciwie wykorzystujących przewagę

kontraktową

Art. 8. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej

„Prezesem Urzędu”, jest organem właściwym w sprawach praktyk nieuczciwie

wykorzystujących przewagę kontraktową.

16.07.2020

©Telksinoe s. 4/15

Art. 9. 1. Postępowanie w sprawie praktyk nieuczciwie wykorzystujących

przewagę kontraktową wszczyna się z urzędu.

2. Wszczęcie postępowania w sprawie praktyk nieuczciwie wykorzystujących

przewagę kontraktową może być poprzedzone postępowaniem wyjaśniającym.

Art. 10. 1. Prezes Urzędu może wszcząć z urzędu, w drodze postanowienia,

postępowanie wyjaśniające, jeżeli okoliczności wskazują na możliwość naruszenia

przepisów ustawy.

2. Postępowanie wyjaśniające może mieć na celu w szczególności wstępne

ustalenie, czy nastąpiło naruszenie przepisów ustawy uzasadniające wszczęcie

postępowania w sprawie praktyk nieuczciwie wykorzystujących przewagę

kontraktową.

3. Zakończenie postępowania wyjaśniającego następuje w drodze

postanowienia.

4. Postępowanie wyjaśniające nie powinno trwać dłużej niż 4 miesiące,

a w sprawach szczególnie skomplikowanych – nie dłużej niż 5 miesięcy od dnia

jego wszczęcia.

Art. 11. 1. Każdy może zgłosić Prezesowi Urzędu zawiadomienie dotyczące

podejrzenia stosowania praktyk nieuczciwie wykorzystujących przewagę

kontraktową.

2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) wskazanie podmiotu, któremu jest zarzucane stosowanie praktyki nieuczciwie

wykorzystującej przewagę kontraktową;

2) opis stanu faktycznego będącego podstawą zawiadomienia;

3) uprawdopodobnienie naruszenia przepisów ustawy;

4) dane identyfikujące zgłaszającego zawiadomienie.

3. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się wszelkie

dokumenty, które mogą stanowić dowód naruszenia przepisów ustawy.

4. Prezes Urzędu przekazuje, na piśmie, zgłaszającemu zawiadomienie,

o którym mowa w ust. 1, informację o sposobie rozpatrzenia zawiadomienia wraz

z uzasadnieniem, w terminie określonym w art. 35–37 ustawy z dnia 14 czerwca

1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 i

695), zwanej dalej „Kodeksem postępowania administracyjnego”.

16.07.2020

©Telksinoe s. 5/15

5. Dane identyfikujące zgłaszającego zawiadomienie oraz treść

zawiadomienia nie podlegają ujawnieniu stronom postępowania na żadnym jego

etapie.

Art. 12. Prezes Urzędu, bez wszczynania postępowania, może wystąpić do

przedsiębiorcy w sprawie praktyk nieuczciwie wykorzystujących przewagę

kontraktową. Przepisy art. 49a ust. 2 i 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsu-

mentów stosuje się odpowiednio.

Art. 13. 1. Stroną postępowania jest każdy, wobec kogo zostało wszczęte

postępowanie w sprawie praktyk nieuczciwie wykorzystujących przewagę

kontraktową.

2. Prezes Urzędu wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania w sprawie

praktyk nieuczciwie wykorzystujących przewagę kontraktową i zawiadamia o tym

strony postępowania.

Art. 14. 1. Przedsiębiorcy są obowiązani do przekazywania wszelkich

koniecznych informacji i dokumentów na żądanie Prezesa Urzędu.

2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:

1) wskazanie zakresu informacji;

2) wskazanie celu żądania;

3) wskazanie terminu udzielenia informacji;

4) pouczenie o sankcjach za nieudzielenie informacji lub za udzielenie

informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd.

3. Każdy ma prawo składania, na piśmie, z własnej inicjatywy lub na prośbę

Prezesa Urzędu, wyjaśnień dotyczących istotnych okoliczności sprawy.

Art. 15. W postępowaniu w sprawach praktyk nieuczciwie wykorzystujących

przewagę kontraktową stosuje się odpowiednio przepisy art. 5, art. 51–61, art. 69,

art. 71–73, art. 74, art. 77, art. 78 i art. 80 ustawy o ochronie konkurencji

i konsumentów.

Art. 16. 1. W toku postępowania przed Prezesem Urzędu, o którym mowa

w art. 9 ust. 1 lub 2, może być przeprowadzona przez upoważnionego pracownika

Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub Inspekcji Handlowej, zwanego

dalej „kontrolującym”, kontrola u każdego przedsiębiorcy, zwanego dalej

„kontrolowanym”, w zakresie objętym tym postępowaniem.

16.07.2020

©Telksinoe s. 6/15

2. Prezes Urzędu może upoważnić do udziału w kontroli osoby posiadające

wiadomości specjalne, jeżeli do przeprowadzenia kontroli są niezbędne tego

rodzaju wiadomości.

3. Do upoważnień do przeprowadzenia kontroli lub do udziału w kontroli

stosuje się odpowiednio przepisy art. 105a ust. 4–7 ustawy o ochronie konkurencji

i konsumentów.

Art. 17. 1. W celu uzyskania informacji mogących stanowić dowód

w sprawie kontrolujący ma prawo:

1) wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń oraz

środków transportu kontrolowanego;

2) żądania udostępnienia związanych z przedmiotem kontroli akt, ksiąg,

wszelkiego rodzaju pism, dokumentów oraz ich odpisów i wyciągów,

korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną, informatycznych nośników

danych w rozumieniu przepisów o informatyzacji działalności podmiotów

realizujących zadania publiczne, innych urządzeń zawierających dane

informatyczne lub systemów informatycznych, w tym także zapewnienia

dostępu do systemów informatycznych będących własnością innego podmiotu

zawierających dane kontrolowanego związane z przedmiotem kontroli

w zakresie, w jakim kontrolowany ma do nich dostęp;

3) sporządzania notatek z materiałów i korespondencji, o których mowa w pkt 2;

4) żądania sporządzenia przez kontrolowanego kopii lub wydruków materiałów,

korespondencji, o których mowa w pkt 2, oraz informacji zgromadzonych na

nośnikach, w urządzeniach lub w systemach, o których mowa w pkt 2;

5) żądania od kontrolowanego lub osób przez niego upoważnionych:

a) ustnych wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli,

b) udostępnienia i wydania przedmiotów mogących stanowić dowód

w sprawie.

2. Osobie upoważnionej do udziału w kontroli na podstawie

art. 16 ust. 2 przysługują uprawnienia kontrolującego w zakresie wstępu na grunt

oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń oraz środków transportu

kontrolowanego oraz dostępu do materiałów i korespondencji oraz informacji

zgromadzonych na nośnikach, w urządzeniach lub w systemach, o których mowa

w ust. 1 pkt 2, a także do sporządzania z nich notatek.

16.07.2020

©Telksinoe s. 7/15

3. W toku kontroli kontrolujący może korzystać z pomocy funkcjonariuszy

innych organów kontroli państwowej lub Policji. Organy kontroli państwowej lub

Policja wykonują czynności na polecenie kontrolującego.

4. Do utrwalania przebiegu kontroli lub poszczególnych czynności w jej toku

przy pomocy urządzeń rejestrujących obraz lub dźwięk stosuje się odpowiednio

przepis art. 105b ust. 4 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.

Art. 18. 1. Kontrolowany lub osoba przez niego upoważniona są obowiązani

do:

1) udzielenia żądanych informacji;

2) umożliwienia wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych

pomieszczeń oraz środków transportu kontrolowanego;

3) udostępnienia i wydania materiałów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2,

lub innych przedmiotów mogących stanowić dowód w sprawie;

4) umożliwienia dostępu do informatycznych nośników danych, urządzeń lub

systemów informatycznych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2, w zakresie

informacji zgromadzonych na tych nośnikach, w urządzeniach lub w

systemach, w tym do korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną.

2. Osoby, o których mowa w ust. 1, mogą odmówić udzielenia informacji lub

współdziałania w toku kontroli tylko wtedy, gdy naraziłoby to je lub ich małżonka,

wstępnych, zstępnych, rodzeństwo oraz powinowatych w tej samej linii lub

stopniu, jak również osoby pozostające w stosunku przysposobienia, opieki lub

kurateli, a także osobę pozostającą we wspólnym pożyciu, na odpowiedzialność

karną. Prawo odmowy udzielenia informacji lub współdziałania w toku kontroli

trwa po ustaniu małżeństwa lub rozwiązaniu stosunku przysposobienia, opieki lub

kurateli.

Art. 19. 1. Kontrolowany zapewnia kontrolującemu oraz osobom

upoważnionym do udziału w kontroli warunki i środki niezbędne do sprawnego

przeprowadzenia kontroli, w szczególności:

1) sporządza we własnym zakresie kopie lub wydruki materiałów

i korespondencji, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2, oraz informacji

zgromadzonych na nośnikach, w urządzeniach lub systemach, o których

mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2;

16.07.2020

©Telksinoe s. 8/15

2) zapewnia, w miarę możliwości, samodzielne, zamknięte pomieszczenie, jeżeli

jest to niezbędne do przeprowadzenia kontroli;

3) zapewnia wydzielone miejsce do przechowywania dokumentów

i zabezpieczonych podczas kontroli przedmiotów;

4) udostępnia środki łączności, którymi dysponuje, w zakresie niezbędnym do

wykonywania czynności kontrolnych.

2. Kontrolowany dokonuje potwierdzenia za zgodność z oryginałem

sporządzonych kopii dokumentów i wydruków.

3. W przypadku odmowy przez kontrolowanego potwierdzenia za zgodność

z oryginałem sporządzonych kopii dokumentów i wydruków potwierdza je

kontrolujący, o czym czyni wzmiankę w protokole kontroli.

Art. 20. Do kontroli przeprowadzanej na podstawie art. 16 ust. 1 stosuje się

odpowiednio przepisy art. 105f–105h, art. 105j i art. 105k ustawy o ochronie

konkurencji i konsumentów.

Art. 21. Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy

przeprowadzanej na podstawie art. 16 ust. 1 lub zleconej Inspekcji Handlowej przez

Prezesa Urzędu na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy o ochronie konkurencji i

konsumentów stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –

Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424),

z wyłączeniem art. 48, art. 50, art. 54 i art. 55 tej ustawy.

Art. 22. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2, którego prawa

zostały naruszone w toku kontroli, może wnieść zażalenie do Sądu Okręgowego

w Warszawie – sądu ochrony konkurencji i konsumentów, zwanego dalej „sądem

ochrony konkurencji i konsumentów”, na czynności kontrolne wykraczające poza

zakres przedmiotowy kontroli lub inne czynności kontrolne podjęte z naruszeniem

przepisów, w terminie 7 dni od dnia dokonania tych czynności.

2. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje kontroli.

3. Zażalenie wnosi się do sądu ochrony konkurencji i konsumentów za

pośrednictwem Prezesa Urzędu, który przekazuje je, wraz z odpowiedzią, do tego

sądu w terminie 7 dni od dnia wniesienia zażalenia.

16.07.2020

©Telksinoe s. 9/15

4. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów rozpoznaje zażalenie w terminie

7 dni od dnia jego przekazania przez Prezesa Urzędu. Postanowienie sąd uzasadnia

z urzędu. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie do sądu drugiej instancji.

5. W przypadku uwzględnienia zażalenia przez sąd ochrony konkurencji

i konsumentów dowody uzyskane w wyniku zaskarżonej czynności kontrolnej nie

mogą być wykorzystane w prowadzonym postępowaniu oraz w postępowaniach

prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów.

Art. 23. Prezes Urzędu umarza postępowanie, w drodze postanowienia,

w przypadku nienałożenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 34 lub art. 35.

Art. 24. 1. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania przed

Prezesem Urzędu stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

2. W sprawach dotyczących dowodów w zakresie nieuregulowanym

w niniejszym rozdziale w postępowaniu przed Prezesem Urzędu stosuje się

odpowiednio przepisy art. 227–315 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks

postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.2)).

Art. 25. Postępowanie w sprawie praktyk nieuczciwie wykorzystujących

przewagę kontraktową powinno być zakończone nie później niż w terminie

5 miesięcy od dnia jego wszczęcia. Przepisy art. 35–38 Kodeksu postępowania

administracyjnego stosuje się odpowiednio.

Art. 26. 1. Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu praktyki za nieuczciwie

wykorzystującą przewagę kontraktową, jeżeli stwierdzi naruszenie zakazu

określonego w art. 6.

2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakazuje zaniechanie

stosowania praktyki naruszającej zakaz, o którym mowa w art. 6, jeżeli do czasu

wydania tej decyzji praktyka nie została zaprzestana.

3. Ciężar udowodnienia, że praktyka naruszająca zakaz, o którym mowa

w art. 6, została zaprzestana spoczywa na stronie postępowania.

Art. 27. 1. Jeżeli w toku postępowania w sprawie praktyk nieuczciwie

wykorzystujących przewagę kontraktową zostanie uprawdopodobnione – na

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2019 r. poz. 1469,

1495, 1649, 1655, 1798, 1802, 1818, 2070, 2089, 2128 i 2217 oraz z 2020 r. poz. 288, 462, 875,

956 i 1017.

16.07.2020

©Telksinoe s. 10/15

podstawie okoliczności sprawy, informacji zawartych w zawiadomieniu, o którym

mowa w art. 11 ust. 1, lub innych informacji będących podstawą wszczęcia

postępowania – że został naruszony zakaz, o którym mowa w art. 6, a strona

postępowania zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań

w celu zakończenia naruszenia lub usunięcia jego skutków, Prezes Urzędu może,

w drodze decyzji, zobowiązać tę stronę do wykonania tych zobowiązań i określić

termin wykonania tych zobowiązań.

2. W przypadku gdy strona postępowania zaprzestała naruszania zakazu,

o którym mowa w art. 6, i zobowiąże się do usunięcia skutków tego naruszenia,

przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na stronę

postępowania obowiązek składania, w wyznaczonym terminie, informacji

o stopniu realizacji zobowiązań, o których mowa w ust. 1.

4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, przepisów art. 26

i art. 33 ust. 1 nie stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 7.

5. Prezes Urzędu może, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1,

w przypadku gdy:

1) została ona wydana w oparciu o nieprawdziwe, niekompletne lub

wprowadzające w błąd informacje lub dokumenty;

2) strona postępowania nie wykonuje zobowiązań lub obowiązków, o których

mowa w ust. 1–3.

6. Prezes Urzędu może, za zgodą strony postępowania, z urzędu uchylić

decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy nastąpiła zmiana okoliczności

mających istotny wpływ na wydanie tej decyzji.

7. W przypadku uchylenia decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu

orzeka co do istoty sprawy.

Art. 28. Prezes Urzędu może nadać rygor natychmiastowej wykonalności

decyzji w całości lub w części, jeżeli wymaga tego ochrona istotnych interesów

dostawców lub nabywców.

Art. 29. Od decyzji Prezesa Urzędu przysługuje odwołanie do sądu ochrony

konkurencji i konsumentów, w terminie miesiąca od dnia jej doręczenia. Przepisy

16.07.2020

©Telksinoe s. 11/15

art. 81 ust. 2, 3, 4 i 5 oraz art. 82 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów

stosuje się odpowiednio.

Art. 30. Prezes Urzędu publikuje na stronie internetowej Urzędu Ochrony

Konkurencji i Konsumentów w całości treść decyzji wydawanych na podstawie

przepisów ustawy, z zastrzeżeniem że publikacja uzasadnienia nie obejmuje

tajemnicy przedsiębiorstwa, jak również innych informacji podlegających ochronie

na podstawie odrębnych przepisów. Publikacja jest opatrzona informacją, czy

decyzja jest prawomocna.

Art. 31. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio w sprawach

nakładania kar pieniężnych.

Art. 32. 1. Nie wszczyna się postępowania w sprawie praktyk nieuczciwie

wykorzystujących przewagę kontraktową, jeżeli od końca roku, w którym

zaprzestano ich stosowania, upłynęły 2 lata.

2. Nie wszczyna się postępowania w sprawach nakładania kar pieniężnych,

jeżeli upłynęły 2 lata od końca roku, w którym:

1) dopuszczono się naruszenia przepisów ustawy;

2) uprawomocniła się decyzja o nałożeniu kary pieniężnej.

Rozdział 4

Przepisy o karach pieniężnych

Art. 33. 1. Prezes Urzędu może nałożyć na dostawcę albo nabywcę, w drodze

decyzji, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 3% obrotu osiągniętego

w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary, jeżeli dostawca albo

nabywca, choćby nieumyślnie, dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 6.

2. Obrót, o którym mowa w ust. 1, oblicza się jako sumę:

1) przychodów wykazanych w rachunku zysków i strat – w przypadku dostawcy

albo nabywcy, o którym mowa w ust. 1, sporządzającego taki rachunek na

podstawie przepisów o rachunkowości;

2) przychodów wykazanych w rocznym sprawozdaniu finansowym

równoważnym do rachunku zysków i strat sporządzanym na podstawie

przepisów o rachunkowości lub w innym dokumencie podsumowującym

przychody w roku obrotowym, w tym w sprawozdaniu z wykonania budżetu

16.07.2020

– w przypadku dostawcy albo nabywcy, o którym mowa w ust. 1, który nie

sporządza rachunku zysków i strat na podstawie przepisów o rachunkowości;

3) udokumentowanych przychodów uzyskanych w roku obrotowym,

w szczególności ze sprzedaży produktów, towarów lub materiałów,

przychodów finansowych oraz przychodów z działalności realizowanej na

podstawie statutu lub innego dokumentu określającego zakres działalności

dostawcy albo nabywcy, o którym mowa w ust. 1, a także wartości

uzyskanych przez tego dostawcę albo nabywcę dotacji przedmiotowych –

w przypadku braku dokumentów, o których mowa w pkt 1 i 2.

3. W przypadku gdy dostawca albo nabywca, o którym mowa w ust. 1,

powstał w wyniku połączenia lub przekształcenia innych podmiotów, obliczając

wysokość jego obrotu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu uwzględnia obrót

osiągnięty przez te podmioty w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia

kary.

4. W przypadku gdy dostawca albo nabywca, o którym mowa w ust. 1, nie

dysponuje przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, danymi finansowymi

niezbędnymi do ustalenia obrotu za rok obrotowy poprzedzający rok nałożenia

kary, Prezes Urzędu, nakładając karę pieniężną na podstawie ust. 1, uwzględnia

obrót osiągnięty przez tego dostawcę albo nabywcę w roku obrotowym

poprzedzającym ten rok.

Art. 34. Prezes Urzędu może również nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze

decyzji, karę pieniężną w wysokości stanowiącej równowartość do

50 000 000 euro, jeżeli przedsiębiorca ten, choćby nieumyślnie:

1) nie udzielił informacji żądanych przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 14

lub art. 27 ust. 3 lub udzielił nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd

informacji;

2) uniemożliwia lub utrudnia rozpoczęcie lub przeprowadzenie kontroli na

podstawie art. 16, w tym nie wykonuje obowiązków określonych

w art. 18 ust. 1 lub art. 19 ust. 1.

Art. 35. Prezes Urzędu może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji,

karę pieniężną w wysokości stanowiącej równowartość do 10 000 euro za każdy

dzień opóźnienia w wykonaniu decyzji wydanych na podstawie art. 26 ust. 1 lub

16.07.2020

art. 27 ust. 1, postanowień wydanych na podstawie art. 105g ustawy o ochronie

konkurencji i konsumentów w związku z art. 20 lub wyroków sądowych

w sprawach z zakresu praktyk nieuczciwie wykorzystujących przewagę

kontraktową. Karę pieniężną nakłada się, licząc od daty wskazanej w decyzji.

Art. 36. 1. Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć na osobę pełniącą

funkcję kierowniczą lub wchodzącą w skład organu zarządzającego przedsiębiorcy

karę pieniężną w wysokości do pięćdziesięciokrotności przeciętnego miesięcznego

wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw za ostatni miesiąc kwartału

poprzedzającego dzień wydania decyzji, ogłaszanego przez Prezesa Głównego

Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów, jeżeli osoba ta,

umyślnie albo nieumyślnie:

1) nie wykonała decyzji, postanowień lub wyroków, o których mowa w art. 35;

2) uniemożliwia lub utrudnia rozpoczęcie lub przeprowadzenie kontroli na

podstawie art. 16, w tym nie wykonuje obowiązków, o których mowa

w art. 18 ust. 1 lub art. 19 ust. 1.

2. Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną

w wysokości, o której mowa w ust. 1, na:

1) osobę upoważnioną przez kontrolowanego, o której mowa w art. 18, za:

a) udzielenie w toku kontroli nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd

informacji żądanych przez Prezesa Urzędu,

b) uniemożliwianie lub utrudnianie rozpoczęcia lub przeprowadzenia

kontroli na podstawie art. 16, w tym niewykonanie obowiązków,

o których mowa w art. 18 ust. 1 lub art. 19 ust. 1;

2) osobę, o której mowa w art. 105a ust. 7 ustawy o ochronie konkurencji

i konsumentów w związku z art. 16 ust. 3, będącą pracownikiem

kontrolowanego, za uniemożliwianie lub utrudnianie okazania dokumentów

wymienionych w art. 105a ust. 7 ustawy o ochronie konkurencji

i konsumentów.

3. Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną

w wysokości do 5000 zł na:

1) świadka za nieuzasadnioną odmowę zeznań lub nieusprawiedliwione

niestawiennictwo na wezwanie Prezesa Urzędu;

16.07.2020

2) biegłego za nieuzasadnioną odmowę złożenia opinii, nieusprawiedliwione

opóźnienie złożenia opinii lub nieusprawiedliwione niestawiennictwo na

wezwanie Prezesa Urzędu.

Art. 37. 1. Prezes Urzędu, ustalając wysokość nakładanej kary pieniężnej,

o której mowa w:

1) art. 33 ust. 1, uwzględnia w szczególności okres, stopień oraz skutki rynkowe

naruszenia przepisów ustawy, przy czym stopień naruszenia Prezes Urzędu

ocenia, biorąc pod uwagę okoliczności dotyczące natury naruszenia i

działalności dostawcy albo nabywcy, która stanowiła przedmiot naruszenia,

oraz specyfiki rynku, na którym doszło do naruszenia;

2) art. 34 i art. 36 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, uwzględnia wpływ naruszenia na przebieg

i termin zakończenia postępowania;

3) art. 35 i art. 36 ust. 1 pkt 1, uwzględnia skutki rynkowe niewykonania

decyzji, postanowień i wyroków, o których mowa w art. 35.

2. Ustalając wysokość nakładanych kar pieniężnych zgodnie z ust. 1 pkt 1,

Prezes Urzędu bierze pod uwagę okoliczności łagodzące lub obciążające, które

wystąpiły w sprawie.

3. Okolicznościami łagodzącymi, o których mowa w ust. 2, są

w szczególności:

1) dobrowolne usunięcie skutków naruszenia;

2) zaniechanie przez dostawcę albo nabywcę, z własnej inicjatywy, stosowania

praktyki nieuczciwie wykorzystującej przewagę kontraktową przed

wszczęciem postępowania lub niezwłocznie po jego wszczęciu;

3) podjęcie z własnej inicjatywy działań w celu zaprzestania naruszenia lub

usunięcia jego skutków;

4) współpraca z Prezesem Urzędu w toku postępowania, w szczególności

przyczynienie się do szybkiego i sprawnego przeprowadzenia postępowania.

4. Okolicznościami obciążającymi, o których mowa w ust. 2, są umyślność

naruszenia i dokonanie uprzednio podobnego naruszenia.

Art. 38. 1. Środki finansowe pochodzące z kar pieniężnych, o których mowa

w art. 33–36, stanowią dochód budżetu państwa.

16.07.2020

2. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się

decyzji o nałożeniu kary pieniężnej.

3. W razie upływu terminu, o którym mowa w ust. 2, kara pieniężna podlega

ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

4. W przypadku nieterminowego uiszczenia kary pieniężnej odsetek nie

pobiera się.

5. W przypadku uchylenia albo zmiany prawomocnej decyzji, których

następstwem jest uchylenie nałożonej kary pieniężnej lub obniżenie jej wysokości,

uiszczona kara pieniężna podlega zwrotowi w części albo w całości, w terminie

14 dni od dnia doręczenia wezwania do zwrotu tej kary, wraz z odpisem orzeczenia

sądu, i w uzasadnionym przypadku, stwierdzeniem jego prawomocności. Przy

zwrocie kary odsetek nie nalicza się.

Art. 39. Prezes Urzędu może, na wniosek przedsiębiorcy lub innych osób,

o których mowa w art. 36, odroczyć uiszczenie nałożonej kary pieniężnej albo

rozłożyć ją na raty ze względu na ważny interes wnioskodawcy. Przepisy art. 113

ust. 1a i 2–7 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów stosuje się

odpowiednio.

Rozdział 5

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 40. (pominięty)

Art. 41. (pominięty)

Rozdział 6

Przepis końcowy

Art. 42. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia,

z wyjątkiem art. 41, który wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia3).

Ustawa została ogłoszona w dniu 11 stycznia 2017 r.

16.07.2020